بررسی رابطه توسعه پایدار اجتماعی و سرمایه اجتماعی نمونه : ساکنان محله غیررسمی شمیران نو

  توسعه شهرها و تمرکز منابع در نقاط محدود، زمینه ساز جذب جامعه بشری به این پهنه‌های انسان ساز شده است. نیاز اقشار کم درآمد به مسکن شهری، باعث افزایش تقاضا برای بازار غیررسمی مسکن شده و اسکان غیررسمی نوعی از سکونت در شهرها را پدید آورده است. مشکلات فراوان این سکونتگاه‌ها برای توسعه پایدار شهری، مدیران شهری را به فکر تغییراتی در این سکونتگاه‌ها انداخته است، تا زمینه ساز کاهش طردشدگی و عدم انسجام اجتماعی این محلات گردد. سرمایه اجتماعی به عنوان دارایی که در میان اجتماعات این سکونت­گاه‌ها جاری است، راه حلی مناسب برای کاهش هزینه‌های عمومی و ساماندهی این محلات به شمار می‌آید. این مقاله نتیجه پژوهشی با هدف ارزیابی تأثیرات سرمایه اجتماعی بر توسعه پایدار اجتماع غیر رسمی شمیران نو است، که با روش تحقیق توصیفی- پیمایشی و جمع آوری 400 نمونه آماری از طریق پرسشنامه انجام شده است. هدف پژوهش، بررسی اثرگذاری سرمایه اجتماعی در پایداری اجتماعی یک محله غیررسمی است. بنابراین، در صورت تحقق این رابطه، مسیری درونزا و پایدار برای پایدارسازی اجتماعات غیررسمی تأیید می‌شود. در ضمن، این مهم هدفی کاربردی برای شهرداری‌ها بوده، در راستای مبانی نظری توسعه پایدار سکونتگاه‌های غیررسمی است. نتایج نشان می­دهد، رابطه مثبت و معناداری میان سرمایه اجتماعی و شاخص‌های توسعه پایدار اجتماعی برقرار است که به وسیله اتصال به شبکه‌ها و اعتماد، تقویت می­گردد. در این میان شورای محله به عنوان مهمترین رکن این رابطه، باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد و هر اقدامی که باعث مردمی شدن این شورا گردد، گونه‌ای از روش‌های ظرفیت سازی به شمار می‌رود. بر اساس تحلیل چند متغیره، اعتماد و اتصال به شبکه‌های اجتماعی، بیشترین اهمیت را برای دستیابی به توسعه پایدار اجتماعی بازی می‌کنند. در نهایت، مشخص گردید که استفاده از مؤلفه‌های غیررسمی سرمایه اجتماعی روش بالفعل و توسعه مؤلفه‌های رسمی سرمایه اجتماعی، روش بالقوه دستیابی به توسعه پایدار اجتماعی خواهند بود.